W zbiorach Muzeum Przyrody i Techniki można znaleźć egzemplarz czasopisma Przegląd Górniczo-Hutniczy. Posiada on numer inwentarzowy MPT.AH.577.

Przegląd Górniczo-Hutniczy to jedno z najstarszych i najbardziej zasłużonych polskich czasopism technicznych, które odegrało istotną rolę w rozwoju rodzimego przemysłu wydobywczego i metalurgicznego. Jego historia sięga 1904 roku, kiedy to ukazał się pierwszy numer w Dąbrowie Górniczej. Inicjatorem i wydawcą pisma był inż. Stanisław Ciechanowski, a misją czasopisma – integracja środowiska inżynierskiego oraz wymiana wiedzy i doświadczeń.

Czasopismo poruszało szeroki wachlarz tematów: od zagadnień technicznych, przez bezpieczeństwo pracy, aż po nowinki technologiczne w górnictwie i hutnictwie. W 1919 roku redakcję objął inż. Zdzisław Kamiński, a pismo zaczęło być wydawane przez Związek Górników i Hutników Polskich. W okresie międzywojennym na czele redakcji stanął Stanisław Kossuth, a wydawcą została Rada Zjazdu Przemysłowców Górniczych.

Po II wojnie światowej „Przegląd Górniczo-Hutniczy” przekształcono w „Przegląd Górniczy” – kwartalnik naukowo-techniczny wydawany do dziś przez Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Górnictwa (SITG), który kontynuuje tradycję publikowania specjalistycznych treści z zakresu górnictwa kopalin stałych.

Prezentowany egzemplarz pochodzi z 1904 roku i oznaczony jest jako Tom I. W numeracji ciągłej jest to numer 15. Na stronie tytułowej obok winiety i składu redakcji zamieszczony jest spis treści. W dolnej części reklama Biura wiertniczego i robót górniczych. Pozostałe strony okładek wypełniają ogłoszenia reklamowe. Treść merytoryczna zawarta jest na 32 stronach, w numeracji ciągłej rocznikowej są to strony 405 – 436. Redaktorem czasopisma jest Mieczysław Grabiński. Egzemplarz ukazał się z datą 1 maja 1904 roku, do druku został zatwierdzony przez cenzurę w dniu 18 kwietnia 1904 roku. Zawartość merytoryczna oprócz artykułów fachowych obejmuje 42 rysunki oraz wkładkę pod postacią jednostronnie zadrukowanej karty o wymiarach 28,5 x 44 przedstawiającej lokalizację kopalń galmanu w rejonie Olkusza i Sławkowa. Mapa stanowi załącznik do artykułu „Materiały tyczące się kopalń galmanu w Królestwie Polskim”.